هر شش ساعت یک بار که مجبورم قطره توی چشم هایم بریزم چند دقیقه بعدش ته گلویم مزه ی شوری و تلخی احساس می کنم. من که از آناتومی بدن سردر نمی آورم اما حتما آن پشت مجراهایی وجود دارند که انتهایشان به گلو می رسد. اولین بار که این اتفاق را برای هلیا تعریف کردم پارسال بود. برگشت خیلی جدی بهم گفت: این که چیزی نیست... من هروقت گریه می کنم ته گلوم مزه ی دریا میده!