از تخیل می ترسی. حتی بیشتر از آن از رویاها. از مسئولیتی که با رویا شروع می شود می ترسی. اما ناچاری بخوابی و رویا هم جزو خواب است. بیدار که شدی، می توانی تخیل را سرکوب کنی. اما رویا را که نمی شود سرکوب کرد.

 

+ | کافکا در کرانه | هاروکی موراکامی | ترجمه مهدی غبرایی |