آدم هایی همیشه تاثیر زیادی بر من به جای گذاشته اند که هیچ وقت سعی نکردند به زور چیزی را به خوردم بدهند، توی مغزم فرو کنند و یا نظرشان را با اصرار به من ثابت کنند. اینجور آدم ها حتی اگر مزخرف ترین کتاب دنیا را هم به من پیشنهاد دهند آن را با کمال میل می خوانم.
فکر می کنید آدم ها فراموشی نمی گیرند؟ اشتباه می کنید. تمام آدم های دنیا به یک جایی در زندگی شان که می رسند، خودشان و همه چیز را فراموش می کنند. یک جورهایی آلزایمر پنهان می گیرند. آن وقت است که می افتند به جان زندگی شان و شروع می کنند به یادآوری، و طی کردن دایره وار گذشته از اول. مثل یک مامور تجسس و کارآگاهی حرفه ای شروع می کنند به بررسی گذشته برای پیدا کردن نشانه هایی که علت فراموشی ست. آن جاست که همه چیز به طرز مسخره ای دوباره تکرار می شود. اگر توی چنین دایره ای افتادید، اصلا نگران نشوید و نترسید و هول نکنید. باید دوباره از اول گم شوید تا درست و حسابی حتی بهتر از قبل، پیدا شوید. می دانید! راه درستش این است.